więcej o muzyce na http://litoslav.blogspot.com

"A Piece of Strange" to pierwszy album CunninLynguists, który usłyszałem. Album, który z miejsca doceniłem. W którym zakochałem się od pierwszego usłyszenia. Dzięki niepowtarzalnemu, spójnemu klimatowi "A Piece of Strange" jest moją ulubioną płytą tercetu z Atlanty po dziś dzień. Jak się okazuje, najnowszy materiał CunninLynguists - "Oneirology" - nawiązuje do trzeciego LP w dyskografii składu z Georgii nie tylko przywołującą jednoznaczne skojarzenia okładką. Logika nakazywałaby się więc cieszyć, jarać się jak pochodnia, płonąć jak Babilon. Ale muzyka z logiką nie zawsze idzie w parzę. "Oneirology" męczę już ponad miesiąc, a wciąż darzę tę…

Rok 2008, mniej więcej listopad. Zeus debiutuje w mainstreamie, wydając "Co nie ma sobie równych". Pamiętacie, jaki to był szał? Powiew świeżości, istne wow. Minęło 2,5 roku i Zeus znów zaskakuje.

Zaskakuje, bo "Album Zeusa", drugi legalny krążek łodzianina, nie był żadną niespodzianką. Wciąż pamiętam, jak mnie to zirytowało. Chłop wydaje płytę rok w rok i nie proponuje niczego nowego? Syndrom Ostrego, czy jak? Po wielu miesiącach irytacja straciła na sile, a ja "Album Zeusa" doceniłem. To chyba najlepszy materiał reprezentanta ŁDZ.

Zaskakuje, bo najnowsze wydawnictwo nie zostało wyprodukowane na utartym, zeusowym schemacie. Funkowe sample? Owszem, ale jednak jest ich…

Małe kroczki. Kroczek za kroczkiem. Tak było kiedyś. Teraz - wielki krok ku wielkiej karierze. Zarazem - mały krok dla słuchaczy, poszukiwaczy dobrych zwrotek, dobrych bitów, czegoś świeżego, nowego i wartego zapamiętania. Sus i tiptop w jednym. Taki paradoks.

O co, a właściwie - o kogo, chodzi? O Zbyla. Warszawskiego producenta. Nie pamiętam już, z kim na przestrzeni lat współpracował, komu dokładnie robił bity. Pamiętam, że bity te robiły wrażenie, a jednocześnie nie pamiętam żadnego z nich. Taki paradoks.

Teraz Zbylu porwał się na głęboką wodę. Wydał album producencki. Na legalu. Co innego słać pojedyncze podkłady ziomkom z podziemia, a…

Co ma wspólnego hip-hop z Coca Colą, emigrantami z Polski i Jezusem Chrystusem? Jest wszędzie.

Może to, co teraz napiszę to czysty banał - a pisanie jakichkolwiek banałów w przypadku tego zespołu i tej płyty jest sporym nietaktem - ale niestety trzeba to zrobić. Hip-hop jest wszędzie. Żeby go zasmakować nie trzeba od razu lecieć za Atlantyk, do Nowego Jorku. Coś z hip-hopu znalazłoby się zapewne i w Angoli, i w Korei Północnej, i na jakiejś zapomnianej wyspie gdzieś na Pacyfiku. W końcu, nawet na zabitej wiosce jest do rapu dostęp. Nikogo więc już nie powinno dziwić, że i w…

więcej o muzyce na http://www.litoslav.blogspot.com

- Bardziej dociekliwi dziennikarze muzyczni zaczęliby przybliżać historię Kazika Na Żywo od absolutnie granicznej daty, jaką jest 12 marca 1963 roku. Ja jednak tego nie zrobię. Po pierwsze, nie jestem dociekliwy. Po drugie, nie jestem dziennikarzem. Po trzecie, tym bardziej nie jestem dziennikarzem muzycznym. I po czwarte, Kazimierz Piotr Staszewski w dniu swoich narodzin wbrew pozorom nie myślał o założeniu jakiegokolwiek zespołu, o Kaziku Na Żywo, co gra na hardrockowo-rapcore'ową modłę, nie wspominając.

- Przenosimy się więc o 19 lat do przodu. Pomijamy pierwszy roczek, pierwszy kroczek, ząbek, słowo i kupkę. Rok '82. Jak podaje…

więcej o muzyce na http://www.litoslav.blogspot.com

Szad Akrobata. Co za debilna ksywka. Nie wiem, czy członek Trzeciego Wymiaru sam ją sobie wymyślił, ale na to wygląda. Równie dobrze mógłby nagrywać pod pseudonimem Krusty The Clown. Albo Kaczor Donald.

Okej, rozumiem. "Akrobata", bo jak cyrkowiec jeżdżący bicyklem po cienkiej żyłce umieszczonej wiele metrów nad ziemią popisuje się, robiąc cudaczne ewolucje. Tak jakby wprawia w zachwyt swoimi technicznymi zdolnościami. Tyle, że te niebotyczne techniczne umiejętności w przypadku Akrobaty-Cyrkowca i Akrobaty-Szada oznaczają diametralnie co innego. Dwie inne parafie, dwie inne pary kaloszy.

Trzeba wszakże przyznać, że Szad to technik nie byle jaki. Jego flow…

więcej o muzyce na http://www.litoslav.blogspot.com

Zrobiłem sobie notatki. Ostatnio bardzo często to robię. Wcześniej po prostu leciałem z głowy, teraz próbuję, przed rozpoczęciem pisania, wiedzę na temat czegoś w sposób klarowny usystematyzować. I tak patrzę sobie na tę notatki, swobodne i radosne notatki w stylu 1 myśl = 1 akapit, i nie mogę się sobie nadziwić, bo cokolwiek bym nie zaobserwował, słuchając "Stanu równowagi", to zawsze wątek kończyłem czymś w rodzaju: "ale on zajebiście płynie!!!", "co za styl!!!", "mega forma!!!", "czapki z głów!!!", "chapeus ba!!!".

Bo to taka wizytówka Jota. Styl. Mówię Jot, myślę styl. Mówię styl, myślę Jot.…

więcej o muzyce na http://www.litoslav.blogspot.com

Ma 23 lata. Wiem, życie przed nią. I więcej niż na rapie, zarobiła na Allegro. Nie, wróć. Coś tam pewnie na "rapie" zarobiła. Nie sądzę też, żeby wiedziała, czym jest Allegro. O kim w ogóle mowa? O Uffie. Dziewczynie, którą kocha Porcys. O dziewczynie, którą kocha też trochę innych *dziennikarzy muzycznych*, piszących o muzyce hobbystów tudzież zwykłych słuchaczy. Zarazem o dziewczynie, którą - żeby było śmieszniej - wielu nienawidzi. Nienawidzi jej muzyki, sposobu bycia, wywoływanych przez nią skandali. Ale po kolei.

31 maja 2010 roku - długo wyczekiwana, od jakichś 3 lat, premiera "Sex…

więcej o muzyce na http://www.litoslav.blogspot.com

- Wszystko przyjdzie z czasem - mówił mi Medium w wywiadzie przeprowadzonym jakiś czas po wydaniu debiutanckiego "Seansu Spirytystycznego". Chyba właśnie przyszło. Udany rok (jeszcze większe "wybicie się" poprzez udane featy na płytach Te Trisa i Vienia) zwieńczył doskonałym albumem, którego może nie nazwałbym polską rap płytą 2010 roku, ale na pewno umieściłbym ją w swoim prywatnym "Top 3".

Nie średni, więc jaki? Odpowiadając na to pytanie, w mojej głowie kołaczą setki określeń, ale na dobrą sprawę żadne nie zadowalają w 100%. Są zbyt trywialne.

Bo czy nie banalne są określenia w stylu *dobry* i…

więcej o muzyce na http://www.litoslav.blogspot.com

Musiało minąć 21 lat, żeby grupa Kult postanowiła ponownie nagrać płytę koncertową. Złe doświadczenia wynikające z wydania albumu "Tan", będącego zapisem dwóch występów, które odbyły się 1 i 2 lipca '88 roku w warszawskim Remoncie, sprawiły, że zespół Kazika Staszewskiego, a w dużej mierze sam Kazik, nie mógł przekonać się do takiej formy prezentowania swoich umiejętności gry na żywo i to mimo tego, że, wedle obiegowej opinii, Kult jest zespołem stricte koncertowym, pokazującym swoje najlepsze i najpełniejsze oblicze właśnie podczas występów przed publicznością. W końcu ten przeogromny potencjał zauważył ktoś, kto zdecydował się zrealizować coś,…